Ptaki na wodzie

Zbiornik Goczałkowicki od momentu powstania w 1955 roku stał się strategicznym zbiornikiem wody pitnej przede wszystkim dla gęsto zamieszkanej aglomeracji śląskiej

Inne funkcje jakie może spełniać taki zbiornik mają mniejsze znaczenie. Jego funkcja przeciwpowodziowa jest dość ograniczona ze względu na małą pojemność zbiornika. Prowadzona gospodarka rybacka zaś nastawiona jest na utrzymanie takiej struktury rybostanu aby w jak najmniejszym stopniu wpływał on na pogorszenie jakości wody.

Rekreacja na wodzie i nad brzegami zbiornika była od samego początku mocno zawężona. Obecnie jest konsekwentnie kontrolowana a dostęność zbiornika dla wędkarzy jest również możliwa jedynie w wydzielonych częściach zbiornika. Poziom wody w zbiorniku jest utrzymywany na odpowiednim poziomie i wahania w ciągu roku nie są tak duże jak na zbiornikach wspomagających utrzymanie poziomu wody na żeglownych rzekach (np. Zbiornik Nyski czy Turawski).

Znaczne wahania poziomu wody związane są głównie z ilością opadów w zlewni Wisły. W niektóre, suche lata poziom wody znacznie się obniżał i zbiornik zmieniał wtedy całkowicie swój przyrodniczy charakter. Natomiast gwałtowne opady w pobliskich górach powodowały kilkudniowe wezbranie wód w zbiorniku, ale później poziom wody opadał do wcześniejszego stanu. Takie prowadzenie gospodarki na tym zbiorniku sprzyja wytworzeniu się tam siedlisk dogodnych dla wielu gatunków ptaków.

Ostoja ptactwa, która powstała na Zbiorniku Goczałkowickim jest dzisiaj uważana za jedną z najważniejszych w Polsce południowej. Jest to istotne miejsce koncentracji migracyjnych ptaków wodno-błotnych. Liczebność bączka, ślepowrona, rybitwy białowąsej, rybitwy rzecznej kwalifikuje tę ostoję do najważniejszych w kraju miejsc lęgowych dla tych gatunków.